Hier eindelijk weer een update uit het verre Suriname.

Zaterdag 14 november was het dan eindelijk zo ver.Bekenden ophalen op vliegveld Zanderij JNa meer dan 2 uur wachten op het vliegveld lande de KLM veilig op de Surinaamse grond. Na nog een uur wachten kwamen mijn ouders eindelijk naar buiten lopen.(die ochtend ervoor al snel een bordje gemaakt met ‘Fam. Sterk’)Ik wurmde mij snel tussen alle reis- en taxi- mensen en hield ook mijn bordje omhoog. Na een paar zoekende minuten van mijn ouders zagen ze mij in alle drukte staan tussen de verschillende naambordjes. Toch maar een raar maar ook super leuk gevoel om zo ver van huis te zijn en dan bekenden te zien.Met de terugweg naar de stad kregen ze al een goede indruk van de schoonheid maar ook de armoede van Suriname. Eenmaal aangekomen in de stad werden we afgezet bij het appartement van mijn ouders en konden ze even bijkomen van de hitte.Die avond zijn mijn ouders vroeg op bed gegaan (uitrusten van de lange reis).En heb ik mijn verjaardag s’avonds en s’nachts gevierd met 2 andere huisgenoten op WhiteBeach. Mooie kado’s, palmbomen, strand, drank, eten, mooie hutjes, slingers, ballonnen en iedereen in glitter&glamour kleding. Heerlijk je verjaardag vieren op een bounty-strand. Die ochtend na een paar uurtjes slaap in onze hangmatten op het strand zijn we weer terug gekeerd naar het centrum, na snel een koude douche te hebben genomen ben ik die ochtend weer naar mijn ouders gegaan om hun als gids Paramaribo te laten zien. De dagen erna o.a. naar Fort Zeelandia, de waterkant, een fietstour naar New Amsterdam, Frederiksdorp, de plantages, de Suriname rivier, een paar keer uit eten geweest, Srefidensi (onafhankelijkheidsdag) gevierd maar het mooiste kwam 19 november! De binnenlanden in van Suriname, het grote avontuur tegemoet.

Donderdag 18 nov. alle tassen,hangmatten en muggenbestrijdingen ingepakt voor de trip toen we die avond plotseling een telefoontje kregen. De “reisleiding” zat vast in de binnenlanden..... er stond niet genoeg water om terug te komen (door de droge tijd) en 1 jeep was kapot. We moesten de trip dus met een dag verlaten.

De reisleiding bestaat uit Dion (jager/stroper in de binnenlanden voornamelijk op vogels), Michael ( jager/ stroper in de binnenlanden voornamelijk op slangen en kaaimannen), Peter (Surinaamse blanke (boeroe) die hier al zijn hele levend woont), Paulus (creol & jager die als chauffeur mee gaat) en Guillano (Surinamer uit de stad).En Nienke (stagaire) en ouders, Kelly (stagaire) en ouders, en ik met met pap en mam.

Die ochtend daarna 19 november vertrokken we dus echt naar de binnenlanden van Suriname. We moesten 07.00uur verzamelen maar vertrokken uiteindelijk pas 10.30uur. Tja, in NL hebben we een horloge, en hier hebben ze de tijd...We gingen met 3 jeeps en 1 extra bus omdat er een kapotte auto stond in de jungle.De bauxietweg begon vol gaten en hobbels en de ouders vonden het maar apart en begonnen er al veel over te praten, maar Nienke, Kelly en ik wisten wat onze te wachten stond dus we hielden ons maar wijselijk stil :P.Ondanks alle gehobbel en geschud achter in de jeeps begonnen ze toch te genieten van de mooie schoonheid wat Suriname te bieden heeft. De eerste dag hadden we een rit van ongeveer 500km. En dat niet op een mooie geasfalteerde weg maar een bauxietweg (zie foto’s). Maar door meerdere malen te stoppen, te zwemmen , wilde dieren te spotten en te eten ging de 500km iets gemoedelijker. S’nachts aangekomen in Apoera. Stond het eten voor ons klaar en daarna konden we onze slaapplek opzoeken. Ouders boven in slaapkamers /2persoonsbedden en de jongeren buiten in een hangmat. Die avond had je wel een gevoel van “waar zijn we beland”, maar ochtends werd je wakker en zag je gelijk de mooie kant van de binnenlanden, uitzicht op de rivier, palmbomen, mooie vogels en een mooi guesthouse midden in de rimboe. Die morgen nog gezwommen met Senior en met zijn allen naar een indianendorp geweest, iets verderop. Dion & Micheal hebben overal connecties in de binnenlanden door het vele jagen.

Aan het eind van de middag vertrokken we verder naar Kabalebo. Volgens boeken over Suriname en reisfolders alleen te bereiken met het vliegtuig. Maar Dion en zijn bosmaten wisten een weg dwars door de jungle. Deze weg wordt anders alleen gebruikt door jagers. De jeeps pasten overal net door heen, en je moest hier een hele ervaren rijder zijn wil je daar door heen komen. Na uren door een dichtbegroeide weg te hebben gereden kwamen we aan bij de Kabalebo rivier. Groen, groen en nog eens groen, en geen tourist of mens te bekennen. (zie foto’s). Na een stuk over zandbanken en door de rivier te hebben gelopen kwamen we aan bij een nieuw (nog niet helemaal af) resort. Mooie grote hutten, wc’s, douche, en stromend water. Wat een luxe. Het was een verassing van Dion. Speciaal voor de pappie’s en de mammie’s.

S’middags gezwommen in de kabalebo -rivier s’avonds heerlijk opwarmen bij een kampvuur. Micheal en Dion hadden beloofd dat we een stukje kaaiman zouden proeven. Dus die avond liep Micheal met zijn jachtgeweer de rimboe in, maar helaas mocht hij niet meer jagen. De eigenaren van het ‘nieuwe’ resort zeiden dat er vanaf nu niet meer gejaagd mocht worden omdat het een nieuw resort kwam. Micheal stond ‘boos en teleurgesteld’ zijn jachtgeweer af en zei dat hij dan alleen maar even ging vissen. Maar......nog geen 5 min later liep hij het kamp alweer in, met op zijn schouders een kaaiman van ongeveer 1,80 meter!!Iedereen verbaasd en een beetje bang, maar later snel met de grote kaaiman op de foto. Die avond hebben de mammie’s nog ouderwetse kinderliedjes gezongen en zijn we allemaal lekker gaan slapen. Die ochtend daarna hebben we een lang gewandeld door de dichtbegroeide jungle. De ‘plaatselijke’ gids van het resort en Micheal lieten ons verschillende planten en bomen zien met genezende en verschillende ‘bij’ werkingen. Die middag weer terug gereden naar Apoera weer honderden km terug naar ‘de bewoonde’ rimboe wereld. Naja wat je bewoond kunt noemen. Eenmaal daar aangekomen hadden we weer pech met de auto ( de 2 lekke band, de eerste avond in Apoera ook al ). Daardoor zijn we ook die avond en volgende ochtend gebleven in Apoera deze keer wel in een ander plaatselijk guesthouse.Die ochtend dus een tijd gewacht op een nieuwe band en gepraat met de plaatselijke mensen uit Apoera. S’middags verder gereden naar Blanche Marie.

Maar toen.. midden in de jungle weer pech, een van de auto’s had de accu leeg.Dion haalde plaatselijke houthakkers op, om ons verder te vervoeren in 2 jeeps ipv 3. En alle bagage inclusief mijn vader en ik achter in de laadbak van een pick-up truck.Elk nadeel heeft ook weer zijn voordeel J.Na een lange rit achter in de pick-up van de houthakkers kwamen we aan op Blanche-Marie. Ook al ben je de jungle al een beetje gewend, en overdonderd je nog steeds.Die middag daar gechilld en gewommen in de vallen van Blanche-Marie.Ook hebben ze die avond ‘nog’ slingers en ballonnen opgehangen voor mijn verjaardag. Super leuk natuurlijk J. S’ ochtends werden we gewekt door het geluid van de brul apen en het geschreeuw van de papegaaien en gingen de pappie’s al vroeg vissen in de kabalebo- rivier. Tot Dion’s verbazing vingen ze nog 3 grote vissen.En de rest van de groep heeft apen gespot dicht bij onze hangmatten.Die avond alweer terug gereden naar het centrum, naja ‘alweer’ terug gereden.De v-snaar ging kapot, gelukkig nog kunnen maken, en weer 2 lekke banden.De laatste was er net 1 te veel. We hadden geen nieuwe meer.De laatste uren en kilometers dus met 13 personen in 2 jeeps naar huis gekeerd.

Het is moeilijk te verwoorden en te omschrijven wat we allemaal gezien en meegemaakt hebben, zowel pech als de mooie rimboe. Maar ik heb toch een redelijke poging gedaan, al vindt ik zelf.

De laatste dagen nog op dolfijnentrip geweest met mijn ouders en nog bij de mooiere restaurants uiteten geweest in Paramaribo. Nu 09.00 uur s’ ochtends, 8 december zitten mijn ouders alweer enkele dagen (met sjaal, handschoenen en een dikke winterjas) in Nederland.Het was een super mooie tijd, en ik heb mijn ouders Paramaribo en de jungle toch kunnen laten zien. Bedankt mam&pap voor de mooie tijd J !!!

Nu dagen later alweer druk aan het werk in het hier nog steeds warme Suriname gaat mijn ‘leventje’ hier gewoon weer door. En is de rust weer een beetje terug gekeerd.Naja rust, ik ben afgelopen weekend alweer op trip geweest :P . Nu met eigen gehuurde auto’s naar Berg en Dal, Brokopondo en het stuwmeer gereden.Pff wat een druk leven heb ik hier toch ..

Mensen ik zie dat het een lang verhaal is geworden dus ik moet maar een keer stoppen en ik heb nog geen eens de andere dingen verteld...Zoals dat er al 1 huisgenoot helaas door ziekte al vandaag naar huis vliegt, dat ‘kelly’ een meisje is overvallen.. etc etc Maargoed de tijd vliegt deze feest maanden zoals de andere maanden ook vast snel voorbij, en voordat ik het weet sta ik weer in Nederland! En dan kunnen jullie alles persoonlijk horen van deze bakra. (‘blanke uit Suriname’).

Groeten en alvast fijne feestdagen allemaal!